O’nun Dostluğu Bana Nasip Oldu… Toprağın Bol Olsun.

O’nun Dostluğu Bana Nasip Oldu… Toprağın Bol Olsun.

80’li yılların başlarıydı Bilim İlaç Sanayi’de Marmara Bölge Müdürü olduğum dönemler…

Firmamız doktorlara, özellikle üniversite hastanelerinin ana bilim dalı başkanları ve profesörlere hisse senedi satmıştı… Bu konuyla ilgili firma sahibimiz Dr. Akif Karaağaç (Allah rahmet eylesin) bizzat ilgileniyor ve ziyarete gittiği doktorlara beni de birlikte götürüyordu…

Özellikle Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nde ana bilim dalı başkanları ve profesör pek çok ortağımız vardı. Hemen hemen hepsi ile çok samimi olmuştum.

Öğle yemeklerini zaman zaman birlikte yer, sohbetlerine katılırdım. 30’lu yaşların başında olduğum için daha çok dinlemeyi seçerdim ancak beni de mutlaka konuştururlar, gençlerin düşüncelerini almaya çalışırlardı…

Samimi olduğum doktorların başında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Ana Bilim Dalı Profesörü Agop Kotoğyan geliyordu. Kibir yok! Halkın adamı. Sevecen bir yapıya sahipti…

Beşiktaş’ta eczacı bir arkadaşımın tenasül uzvu ve civarında onlarca siyah bene benzeyen cilt hastalığı oluşmuştu… Tabi morali sıfır olmuş, kanser miyim acaba diye üzüntü içindeydi…

Muayene olması için doğru Agop hocaya götürdüm. Şöyle bir baktı! Gelin benimle deyip operasyon alanına götürdü… Hemen kotarizasyon (yakma) işlemine başladı, uzun süre ilgilendi ve operasyonu tamamladı…

Agop hoca istese yanındaki asistanlara, doktorlara bu işlemi yaptırabilirdi ama Agop hoca, ben profesörüm asistanlar yapsın düşüncesinde olan biri değildi… Bunun için çok sevilir ve takdir edilirdi.

Sohbetlerimizde;” yurt sevgisi iyi günde de kötü günde de bu ülkeye hizmet etmektir.” Derdi. Devamında “ dolu başak eğilir, boş başak dik durur, boş başaklar gibi dik durup böbürlenmemek lazım, her şeyi biliyorum dememeli insan. Bilginin ve bilimin ipine sarılmalı insan.” Derdi.

İşte! Böyle bir insanı kaybetmenin üzüntüsü içindeyim.

Toprağın Bol Olsun…

Agop Hocam.