Bakış Açısı...

Baktığın yön neresi bilemiyorum ama gördüğümüz şey aynı değil. Sen nereye bakarsan bak benim gördüğüm şekilde göremeyeceksin, benim anladığım gibi anlayamayacaksın bende senin gibi. Bu çok açık ve net.

Kim doğru onu bilemem ama benim baktığım yerden ben, senin baktığın yerden de sen olmalısın elbette.

Açıkçası ikimizde bunu göremiyoruz işte. Tek doğru yok hayatta, hiçbir zamanda olmadı. Olması gereken, yapılması gereken tek şey karşılıklı anlayış, empati.

Empati, kısaca kendini karşındakinin yerine koymaktır. Hayata, onun baktığı yerden onun gözleri ile bakabilmek. Bunu yapabilmek büyük bir iştir. Bunu yapan bir aile, bir toplum bir kişi karşındakine değer verir. Çünkü onu anlayabilmektedir.

Kızılderililer de bu anlayışa sahip olan toplumlarmış. Onların dediğine göre birini anlayabilmek için onun ayakkabıları ile kırk gün dolaşılması gerekliymiş. Haklı bir bakış açısı olabilir. Bir Atasözü ne göre  de çok açıklayıcı.

Bir deniz kenarını düşün, kıyısında ihtişamlı büyük evler. Arkanı döndüğünde ise yemyeşil bir orman karşılıyor seni. O ormana gitmene izin veren ıssız bir patika var. Sen o patikanın ardındaki küçük  güzel ahşap evlerden birindesin. Patikanın her bir tarafında renk renk çeşit çeşit çiçekler. O patikadan geçtiğin sürece o çiçekleri görürsün.
Deniz kenarındaki o ihtişamlı evler de yaşıyorsan eğer, ne o patikayı bilir ne de o çiçekleri görebilirsin. Bildiğin sadece yunusların muhteşem atlayışları, gemilerin görkemli geçişleridir.

Peki, burada oturan sen olma deniz kıyısında sen otur, patikanın ardında da ben. Bana ne anlatırsın. Her gün gördüğün yunusları mı? yoksa görmediğin renk renk mis kokulu çiçekleri mi? Tabi ki yunusları.

Peki benim sana ne anlatmamı bekliyorsun.

Oysa ikimizde aynı ilçede yaşıyor, benzer şeyleri yiyor fakat farklı şeyleri görüyoruz. Bunlar mıdır bizi ayrı kılan. Benim anlattıklarımı anlayıp görmek istemez misin? Ya da benim göremedikleri mi bana gösterip anlatmak?
Bu kadar ayrı mıyız seninle? Yoksa benim baktığım yerden hoş gözükmemesinden mi korkuyorsun dünyanın.

Bence denemeye değer. Ön yargını arkanda bırak bir müddet. Bakış açını değiştir. Çiçekleri de kokla bu kez, şanslı olan ikimiziz. Bakarken göremediklerimizin farkına vararak yaşamayı öğreneceğiz. Yunuslara bakarken çiçekleri koklayabilecek, gemileri izlerken patikaya yürüyebileceğiz.

İşte o zaman baktığın yön neresi olursa olsun artık benimde baktığımı görebilecek, göremesen de beni anlayabileceksin.

İşte o zaman gerçekten bakıp görmeyi öğreneceksin. 

Sevgilerimle