Siz Belediye Başkanı Olmalısınız...

   Yıl 1967, İlkokul üçüncü sınıftayız.

           Öğretmenimiz, dersin konusu gereği; sınıfımızı Belediye’ye götürmüştü. Eski tahta belediye binamızı hatırlayanlarımız vardır. Hemen arka tarafında bir havuz vardı. Alt kat hesap işlerine aitti. Daha sonraları Askerlik Şubesine tahsis edildi.

           Hesap işlerinin kapısında, Bize sevgiyle bakan, güleç yüzlü, yakışıklı bir beyefendi karşılamıştı. Bizlere, belediyelerin görevlerini anlatıyordu. Yanımda Duran, Hüseyin Arkadaşım (Uluşahin) hiç umulmadık bir soru sormuştu. Arkadaşım Güleç yüzlü adama: “Sizin maaşınız ne kadar” diye sorduğunda; öğretmenimiz, “ aaa! Çok ayıp” falan dediyse de;  soru sorulmuştu. Güleç yüzlü adam, daha da bir gülerek aramıza girmiş ve “haklısınız çocuklar yarın öbür gün sizler de buralarda göreve geleceksiniz. Öğrenmek, elbette ki hakkınız” diyerek, tam benim önümde durmuştu. Gözlerimizin içine bakarak “ Bin lira, benim maaşım bin lira” dediğinde;  şaşkınlık içinde, “Siz Belediye Başkanı olmalısınız!” demiştim.

          Çok gülmüştü, güleç yüzlü adam. Sınıfa dönerek: “Ben, Sizlerin Meliha öğretmeninizin eşiyim.” Dediğinde, herkes alkışlamaya başlamıştı. Bir yıl sonra; kızı İnci Girgin, benim öğretmenim olacaktı.

           Evet, uzun yıllar sonra Belediye Başkanı olmuştu!

           Sait GİRGİN…1984 yılında Halkçı partiden Belediye Başkanı seçiliyordu…

            
        
           1980 Sonrası Silivri Belediyesi 3 asker kökenli belediye başkanı görmüştü. 1983 genel seçimleri yeni yapılmış, iktidarda ANAP hükümeti vardı. İşte, o zor şartlar içersinde koltuğa oturacaktı. Gerçekten hem ülke şartları zordu, Hem de; Silivri’nin yapılacak o kadar çok işi vardı ki! Ekibi ile girdikleri yolda; şartlar, gerçekten çok zordu. Bakın, o yılların Silivri’ sinde neler yaptılar geleceğe neler bıraktılar…

           Önce, işe sevgiyle başladı. Her sabah çarşıya iner, her sabah bir esnafın kahvesini içer, onlarla dertleşirdi. Bir gün Çardak köftecisinde kahve içerken rastlarsınız. Diğer bir gün, İsmail Kalender amcanın dükkânın önünde oturuyordu. Gülümsemesi hiç eksik olmadı yüzünde.

           Silivri uzun zamandır yorgun düşmüştü. Yeni, yeni göç almaya da başlamıştı. Büyürken acı çeken bir şehir vardı artık. Şehrin acı veren bu yaralarına dokunmaya sıra gelmişti. Ekibini topladı ve…

           Silivri’nin girişi ile başladılar. Yollarını genişleterek çağdaş kent görüntüsüne kavuşturmak istiyordu. Önce şehir trafiğini rahatlatmak için; Otobüs terminalini inşa ettiler.

            Her sabah tuğla yığını halinde karşısına çıkan hotelin inşaatını tamamladılar. Silivri yavaş, yavaş mamur hale geliyordu. Öğretmenler derneği önündeki kordon boyunu ve 3. kordon boyunu yaptıklarında modern bir sahil kasabasının temelleri atıyorlardı. İlk defa, Kültür etkinliklerine önem veren ve öncülük eden belediyecilik anlayışını getirdiler…

            Hiç durmadan gezdi. Çarşı Pazar, dükkân, dükkân gezdi! İzledi ve dinledi Memleketini. Silivri, hızla gelişiyordu. Çok göç alıyor ve çarpık kentleşmeye doğru gidiyordu. Çarpık kentleşmeyi önlemek için, İlk toplu konut hamlesini başlattılar. Silivri’nin Çehresini değiştirecek ilk kazma Sait Başkan zamanında vuruluyordu. Yeni mahalleler, yeni sokaklar çıkıyordu. Sanayi esnafı şehrin merkezinde kalmış, hareket kabiliyetleri zayıflamıştı. Yeni Sanayi çarşısı projesini başlatıyordu. Silivri Gençliğini unutmamış İlk spor salonu ve stat projelerini hayata geçirmişlerdi. Silivri spor, onun zamanında 2. lige kadar yükselmişti.

             Hiçbir projesi yarım kalmayacaktı ve kaldırılmayacaktı. Çünkü Silivri yeniden kuruluyordu. Gözü arkada kalmadı,  Sn. Selami Değirmenci tüm projelerini hayata geçirdi.

             Sayamadığımız daha ne hizmetleri vardır! Düşünüyorum da; O yılların Türkiye’sinde
Sayın Sait Bey ve ekibi meğer devrim yapmışlar.

             Giderken bıraktığı ise; ailesine, sadece onurlu bir gelecekti…

             Birileri son günlerde hep projelerden bahsedince, seni anımsadım ve anımsatmak istedim. Mekanın cennet olsun Yakışıklı Başkanım…